Het is slecht gesteld met de smaak van Dance-minnend Nederland. Marketing product van het jaar Tiësto viel weer eens in de prijzen…
Afgelopen woensdag 26 oktober 2005 vonden de Release Dance Awards plaats in het Amsterdamse Escape en het zou geen goede Award uitreiking zijn geweest als Tiësto niet in de prijzen zou zijn gevallen.
De top drie beste dj’s is ziet er als volgt uit:
1) Tiësto
2) Armin van Buuren
3) Dj Zany
gevolgd door The Prophet en Marco V op de vierde en vijfde plek.
Wie bij het lezen van naam nummer drie dacht: "Dj wie?" is niet de enige. De beste man schijnt iets met Hardstyle te doen maar wat zijn aandeel en inbreng voor de Nederlandse dancescene precies is geweest weten waarschijnlijk alleen de mensen die op hem gestemd hebben. Verrassend is ook de beste Techno/minimal dj Award voor Carl Cox. Cox is welgeteld twee keer in Nederland geweest voor een optreden en échte Techno draait Cox al jaren niet meer dus dan rest de vraag waarom mensen in Godsnaam op hem gestemd hebben. Het antwoord laat zich echter raden: een totaal gebrek aan muzikale kennis -en verdieping.
Die verwondering is overigens de hele teneur van de Award uitreiking geweest. Verwondering over de belabberde smaak -en muziekkennis van het Nederlandse Dance publiek. Het is natuurlijk een utopie om te verwachten dat het grote publiek met ingewikkelde live acts en dj’s aan komt zetten maar er kan wel degelijk gesteld worden dat het met de smaak en kennis slecht gesteld is.
Hoewel Release propagandeert geen onderdeel meer te zijn van ID&T is de invloed van de grote broer en het SLAM! gedachtegoed nog steeds merkbaar. Zo was de CD van Marco V genomineerd voor beste album terwijl deze nog niet eens in de winkel te verkrijgen was en is het wel heel erg voor de hand liggend dat Mysteryland een Award wint voor zowel beste promotie/website én beste festival.
Er kan op de website van de release Dance Awards overigens nog steeds gestemd worden in de diverse categorieën. Voor het feest kunnen zelfs nog kaarten besteld worden, zo valt te lezen. Frappant aangezien de Award uitreiking alweer meer dan 24 uur geleden heeft plaatsgevonden. De uitslag is een dag na bekendmaking nog niet op de website gezet en dat is niet meer dan slordig
Onafhankelijkheid
Hoe onafhankelijk zouden de Release Dance Awards zijn? Vervang Release door iedere willekeurige naam van een Award organiserende instantie en zie daar een retorische vraag die zijn weerga niet kent. Zolang er Dance Awards zullen worden georganiseerd zullen er belangen van partijdigheid meespelen. De enige oplossing is een totaal onafhankelijke partij een verkiezing laten organiseren die een breed draagvlak vindt onder de mensen die hun mening moeten ventileren, namelijk: het publiek. De vraag is echter of het publiek daar op zit te wachten? Waarschijnlijk niet.
Waarom toch steeds die eeuwige catalogisering van smaken en stijlen? Juist wanneer men niet meer wil spreken over hokjes maar over samensmelting van diverse stijlen en nota bene ID&T zich gaat storten op de verschillende cross-overs in (dance) muziek staan we er ieder jaar weer als de kippen bij om alles weer in een hokje te stoppen.
Hieronder de gehele uitslag van de Awar u itreiking. Het voert te ver om op iedere gelukkige winnaar commentaar te hebben maar de Phonoredactie wil hier nog wel aan toevoegen dat zij behoorlijk Tiësto-moe begint te worden.
De Award winnaars:
Beste website – flyer promotie: Mysterlyland
Beste clubnight – xxlerator
Beste punk-electro DJ – Miss Kitten
Beste radioprogramma – club fresh hardhouse
Beste videoclip – DJ Outblast
Upcoming talent – nuno dos santos
Beste trance/progessive dj – Tiësto
Beste MC – MC RuffianB
Beste album – Shivers, Armin van Buuren
Beste club/house dj – Erick E
Beste club – the Matrixx
Beste live act – Underworld
Beste hardcore dj – Promo
Beste dj volgens vakjury – Michael Meyer
Beste festival – Mysteryland
Beste urban dj – Chuckie
Beste minimal/techno dj – Carl Cox
Beste dance track – Audio Bully’s "shot you down"
Beste hardhouse dj – The Prophet
Beste indoor event – Qlimax
Best overall dj’s:
1) Tiësto
2) Armin van Buuren
3) Zany
4) The Prophet
5) Marco V.
De vakjury
De vakjury verkoos Micheal Mayer als beste dj. Hoe het mogelijk is dat 52 mensen tot deze conclusie zijn gekomen is een raadsel aangezien het aantal Nederlandse optredens van deze dj zich hoofdzakelijk afspeelde rondom het 5 Days Off festival. Hopelijk kan de toelichting van de overige juryleden in het Release Magazine uitkomst bieden.
Phono nam ook deel aan de vakjury van de release Dance Awards. De hoofdredacteur van de website nam deel en stelde op verzoek van Release zijn eigen lijstje met toelichting samen. Dat dit met een korrel zout mag worden genomen is duidelijk. Lees en huiver:
1. Steve Bug. Hoewel de ‘baas’ en oprichter van het Pokerflatlabel in 2005 zelf maar één release op zijn label heeft uitgebracht (samen met Matthias Tanzmann: Tanzbug EP) staat deze man garant voor sublieme dj sets met minimal, click, house, techno en zelfs Detroit techno invloeden. Zijn sets zijn altijd stuwend met rollende basslines waarbij geldt: hoe langer de set hoe beter Bug gaat draaien. Kort samengevat: muzikaal gezien verveelt Bug nooit… Moeiteloos bewandelt hij alle muzikale paden. Zijn verschijning achter de draaitafels is altijd enthousiast en energiek en onlangs draaide hij nog ene geweldige set in Europa’s beste technoclub: The Fuse in Brussel. Naast een verschrikkelijk goede dj is zijn Pokerflatlabel ook goed bezig met artiesten zoals Guido Schneider, De Martini Brös, The Detroit Grand Pubahs, Trentemøller en Matthias Tanzman.
2. Richie Hawtin. De hype rond Hawtin neemt ongekende vormen aan. Zijn persoonlijkheid wordt verheerlijkt onder zijn meest trouwe fans gezien de grote hoeveelheid Hawtin-haar-klonen die de aardbodem bevolken maar hier moet wel een kritische kanttekening bij geplaatst worden. Grote oorzaak van deze hype is Riccardo Villalobos die Hawtin tijdens illustere back-2-back sets bijstaat. Helaas zijn de sets waarbij Hawtin & Villalobos back 2 back draaien te rekenen tot de slechtere. Waar Hawtin meestal nog zijn best doen om zijn muzikale eer te redden lijkt rasentertainer Villalobos alleen maar bezig te zijn met zijn ‘hoe kan ik zo vaag mogelijk worden’ queeste. De immer enthousiaste Villalobos is zondermeer de publiekslieveling want welke andere dj wordt toegejuicht als hij weer al schouderophalend een mix verprutst? Hawtin lijkt het soms maar lijdzaam aan te zien… Genoeg over Villalobos, weer verder met de wat meer ingetogenere Hawtin: Hawtin solo is hopend op langvervolgen tijden want Hawtins oudere sets behoren tot de crème de la crème in het technospectrum. Hawtin wordt vaak verweten dat ook hij ten prooi gevallen is aan de minimal bug maar dat is niet helemaal terecht. Hawtin draait al jaren minimal, nog ver voordat minimal überhaupt is verworden tot de hype die het nu is. Dit is iets wat de huidige Hawtinhaarballen niet weten of niet willen weten. Waar Hawtin in Nederland vooral draait wat het publiek wil horen draaide hij tijdens de Cocoon Closing party op Ibiza een onvervalste ouderwetse Hawtin set met hypnotische techno zoals alleen hij dat kan draaien. Conclusie: Hawtin draait stukken beter in het buitenland dan in Nederland. Zijn buitenlandse sets laten zien dat hij het trucje nog lang niet verleerd is en maken hem nog steeds tot die onvervalste technotopper.
3. Sander Kleinenberg. Jaren geleden was hij Nederlands meest ondergewaardeerde dj. De uit Den Haag afkomstige Kleinenberg was echter met zijn muziek zijn tijd ver vooruit. Hij verhuisde naar Groot Brittanië en kon zo meeliften op de Progressive hype en eerlijk gezegd ging hem dat zeer goed af. Kleinenberg kreeg in Groot Brittanië wel de erkenning en zijn muziek sloeg in als een bom. Nu, jaren later, is Sander Kleinenberg met recht één van de meest succesvolle dj’s ter wereld te noemen. Kleinenberg is één van de weinigen die ene cross-over heeft weten te maken van house en eclectische muziek. Desondanks hij remixes van tracks van Usher en Justin Timberlake heeft gemaakt geniet hij nog steeds een groot aanzien en is hij, gezien zijn tourschema, een graag geziene gast in mening club, waar ook ter wereld. Ook in Nederland, het land waar hij in eerste instantie geen voet aan de grond kon krijgen. Kleinenberg kennende zal hij vast geen wrok meer koesteren, sowieso omdat hij daar waarschijnlijk toch te weinig tijd voor zou hebben. Zijn derde Everybody! cd ligt alweer bijna in de winkel en de gelijknamige tour staat alweer gepland. Als Nederlanders kunnen we niets anders dan trots zijn op iemand die commercieel gezien erg succesvol is maar nooit zal vergeten waar zijn muzikale roots vandaan komen. Kleinenberg verloochent zijn afkomst niet en weet daardoor een groot muzikaal publiek te boeien. Hulde voor de man die zo succesvol is maar zichzelf niet verlaagd heeft tot het produceren van simpele, eenvoudig scorende, zielloze, platte pipo de clownhouse.
Beste nieuwe talent jaar 2005:
Dat is er niet! In plaats van keer op keer wegens gebrek aan lef een artiest uit hetzelfde rondcirculerende lijstje namen van ‘opkomende dj talenten’ de ‘beste nieuwe talent prijs’ te laten winnen is absurd. Deze award kan dit jaar gewoon in de kast blijven staan. Een nieuw talent is immers iemand die in het jaar 2005 vanuit niets de dancewereld bestormde om vervolgens een artiest te worden waar niemand omheen kan. Is die artiest er dit jaar? Joris Voorn en Benny Rodrigues wonnen jaren achtereen tot in den treure prijzen voor ‘beste nieuwe talent’ en werden ook steeds maar weer genomineerd voor dit soort awards. Waanzin! Het doet deze artiesten tekort om ze steeds als nieuw talent te betitelen, ze draaien immers al jaren mee en dat geldt voor de meeste ‘nieuwe talenten.’ Deze nieuwe talenten staan op grote al dan niet toonaangevende evenementen te draaien of zijn al jaren bezig om aan de weg te timmeren. Dat is net zoiets absurds als het feit dat Tiësto iedere jaar wel ergens de prijs wint voor ‘beste DJ ter wereld.’Better luck next year!
Bron: Phono.nl
