Ja Goldenspoon heeft 50 vragen gesteld aan Dincan Stutterheim?
interesse om te lezen? klik op extraWe zijn bijna vijftig vragen en 2,5 uur bandopname verder. Alles is beantwoord en er waren maar weinig vragen waar Duncan Stutterheim niets mee kon. Bij deze zijn antwoorden…
Bikkemberg (link2party.nl): Waarom heeft ID&T zich zo opgeworpen om de regie over Beachbop in handen te nemen? Afgelopen zomer verschenen er ineens hekken en moest er entree betaald worden waardoor men weer kon zeggen dat ID&T het alleen voor de commercie deed. Heeft ID&T geen spijt van de keuze om de opzet van Beachbop te veranderen?
“Ik vind het jammer dat wij zo worden neergezet. We hebben helemaal niet de regie in handen. Bjorn (Andre de la Porte, eigenaar Woodstock, red.) heeft het heel vals in de pers doen voorkomen dat het weer ID&T was. Er staat nergens ‘ID&T presents Beachbop’. We zitten niet eens in het bestuur van de Stichting Beachbop die het organiseert! Ik heb één van de zeven strandtenten en ik heb één jaar Bloomingdale zelf gedaan toen ik bij het strand woonde. In die tijd heb ik bij de vergaderingen gezeten als één van de zeven paviljoenhouders, meer niet. Daarna ben ik nooit meer teruggegaan naar die vergaderingen want ze leidden eigenlijk tot niets. We stellen ons voor komend jaar ook op als één van de zeven en we horen het allemaal wel. Waarom die hekken er neergezet zijn, en ik vind het jammer dat mensen zo vooringenomen zijn, is dat de gemeente Bloemendaal het aantal mensen wil beperken omdat het jaar ervoor er dagen waren waarop vijftigduizend mensen op het strand liepen en er steekpartijen waren en er flessen op het strand lagen. Ik weet niet wat je liever hebt maar als je een veilig gevoel voor vijftienduizend mensen wilt dan moet er wel iets betaald worden. Linksom of rechtsom, want we gaan niet met z’n allen Beachbop organiseren als er geld bij moet. Een beetje geld mag het best kosten maar Beachbop liep op een gegeven moment helemaal uit de klauwen. Er moesten zelfs vervoersplannen komen. En natuurlijk vind ik het jammer. Dat de gemeente ineens hekken langs het strand wil vind ik debiel. Gelukkig hebben we het kunnen veranderen dat er alleen nog maar hekken aan de uiteinden zijn. Ik vind het helemaal niks maar je hebt je eraan te houden anders is er geen Beachbop. De gemeente ziet het als een evenement en ze willen het controleren en dat kan alleen als je kaartjes verkoopt en dus mensen kunt tellen. Die maatregelen zijn gekomen vanuit de gemeente en de Stichting Beachbop heeft het georganiseerd. En Bjorn neem ik het nog steeds kwalijk dat hij ons zo heeft neergezet met zijn ‘ik stop met Beachbop’, terwijl we bij de burgemeester zaten en hij er gewoon voor kon kiezen om niet mee te doen. De burgemeester was het ook zat en heeft gezegd “weet je wat Bjorn, dan zetten we gewoon een hek voor je tent en dan doe je niet meer mee”. Maar nee dat was ook niet de bedoeling. Alleen wij werden weer neergezet als ID&T en geld… dat is het beeld nog steeds.”
Gold (terrorworld.nl): ID&T Radio heeft van het begin af aan nooit de gewenste luistercijfers weten te halen. Nu komt er een nieuwe programmering aan, met meer hits en minder dance. De speciale avonden, zoals de woensdagavond met Q-dance en Thunderdome, komen hierbij te vervallen. Dit terwijl deze speciale avonden juist wel goed beluisterd werden, sterker nog, een programma als Q-radio was volgens mij het best beluisterde programma. Waarom is er voor gekozen deze buitenboord te zetten?
“Ten eerste omdat we twee miljoen euro hebben verloren met radio. Nou hadden we wel wat verlies gebudgetteerd en als er een stijgende lijn inzit vind ik dat niet erg, maar dat was totaal niet het geval. Ook niet op de avonden. Die werden wel goed beluisterd, maar ten opzichte van de concurrentie waren het nou niet de best beluisterde. Ikzelf vind het heel jammer en betreur het ook. Ik heb zelf ID&T Radio gedaan na het vertrek van Jos (Van Mieghem, voormalig directeur ID&T Media, red) en toen dacht ik echt ‘ik ga het flikken!’ Ik ben zelf iemand die heel nauw betrokken is bij zijn eigen dingen. Ik heb het acht maanden gedaan maar ik kreeg het niet onder de vingers. Het was het gewoon niet. De keuze was om het station helemaal te verkopen en te stoppen of het roer om. Als je nu luistert hoor je meer commerciële platen, maar in de kern zijn ze wel ‘danceable’. Ik snap de vraag wel want Q-radio was top. En de avondprogrammering gaan we sowieso online voortzetten. ‘Thunderdome’ komt straks terug met een online programma, ‘Q-radio’ krijgt een eigen station, ‘Welcome 2 the future’ komt online, met Armin zijn we nog in overleg, ‘True house music’? Misschien wel. Daar komen gespecialiseerde programma’s en die kan je gratis downloaden. Maar dus niet meer op een etherfrequentie waar wij alles bij elkaar toch 4,5 miljoen euro aan kwijt geweest zijn. We hebben nu zwaarder ingezet en er werken nu 27 mensen fulltime. Het is ons grootste bedrijf nu. Je kunt niet twee miljoen per jaar blijven verliezen. Per 1 februari wordt het Slam FM. We gaan daarin een stuk breder. Menthal Theo komt bijvoorbeeld bij het station. Het is Slam en daar kan je van houden of niet, maar ik denk dat binnen de commerciële omroepen wij nog steeds het interessantste zijn. Wij draaien nog steeds Tiësto en Ferry Corsten en een goede hardhouseplaat, alleen je draait ook Natasha Bedingfield. Waarbij ik snap dat er mensen zijn die zeggen ‘wat moet ik met die commerciële troep?’ maar er zijn ook veel mensen die het wel goed vinden. Ik vind het wel grappig dat dancemensen soms denken dat ze de hele wereld bezitten. Dat de hele wereld om dance draait. Er zijn ook mensen die dance leuk vinden én Natasha Bedingfield leuk vinden en die misschien ook nog naar rock luisteren. In de kern blijven wij dance. Op de studio op het Rembrandtplein zullen nog steeds DJ’s langskomen en er worden platen gedraaid en we besteden aandacht aan uitgaan. Maar we draaien ook Natasha Bedingfield erbij. Als je naar Amerikaanse sites gaat kijken zie je dat Puff Daddy dance gevonden wordt. Wie bepaalt wat dance is? Wie bepaalt wat Natasha Bedingfield is? Voor iemand die in Enschedé woont en op in een discotheek op zaterdagavond staat te dansen op Natasha Bedingfield is dat dance. Ik kom zelf uit de pure dance en ik snap wel dat mensen het commercieel vinden, zoals technoliefhebbers misschien hardhouse bagger vinden. Maar we moeten gewoon meer luisteraars krijgen, als dat niet gebeurt dan houdt het gewoon op. En wat gaan de luisteraars die we nu hebben dan luisteren? 538? Dé jongerenzender? Dat is toch geen alternatief? Met de publieke omroep kan ik me helaas niet vergelijken, we zijn geen publiek geld. Maar goed, om op de vraag terug te komen. De avondprogrammering komt terug, alleen online.”
MC Double T (terrorworld.nl): Al jaren worden jullie gekscherend ID$T genoemd, en zo zijn er wel meer dingen, vaak noemen mensen jullie geldwolven, oplichters. In hoeverre steekt dat jullie en is het niet verstandig soms open kaart te spelen over de werkelijke kosten en het werkelijke aantal bezoekers op een evenement. De eerste Sensation werd namelijk in tegenstelling tot jullie eigen berichten helemaal niet zo goed bezocht, en dit gold ook voor Mystery Land op Ruigoord.
“Daar heeft diegene gelijk in. Ik denk dat we nu inderdaad in een wereld gaan leven en een maatschappij waarin de realiteit de realiteit is en je mensen niet meer kunt foppen. Op dat moment was het gewoon marketing. Maar ook wel belangrijk, want als je na de eerste Sensation zegt ‘het viel allemaal wat tegen qua bezoekers’ wat worden je krantenkoppen dan? Of zeg ik ‘het was een leuk feest en er waren 25 duizend mensen’? Die waren er niet, het waren er achttienduizend, maar ja… ik denk nu dat dit gaat veranderen. We zitten met de feesten überhaupt op het hoogtepunt of we zijn er al overheen. Het is gewoon een volwaardige stroming. Tussen de grote pop en de rock en klassiek heb je gewoon dance of house of hoe je het noemen wil. De mensen zijn al zolang ermee bezig, die moet je ook niet meer foppen. Ik denk zoals Mystery Land Ruigoord waar er achttienduizend waren en we 25 hebben gecommuniceerd dat we een volgende keer gewoon zullen zeggen ‘het waren er 18’. Maar het ligt ook wel aan de dancemensen zelf die zich zo hypen. Dat op forums topics komen met ‘is het al uitverkocht of niet?’ Kennelijk vindt het publiek het ook belangrijk om onderdeel te zijn van iets dat uitverkocht is of niet. Het heeft voor een deel te maken met erbij willen horen, ik denk dat dit nu verandert. Voor Innercity zitten we er nu serieus over na te denken of we niet terug moeten naar dertigduizend bezoekers. Het ging ook altijd maar om ‘groot, groter, grootst’. Het was een soort strijd. Dat doen we ook niet meer. ‘De grootste…’ Alsof het belangrijk is dat je naar het grootste feest gaat. Dat moet helemaal niet meer belangrijk zijn. Maar het is wel belangrijk geweest. Ik wil ook niet meer liegen over bezoekers. Dit is het en punt.”
Mwtp (dancelinx.com): Hoe kan het zo zijn dat je de prijzen zover hebt kunnen laten oplopen zonder dat je zelf ervan bewust was dat je klanten het te duur vinden worden?
“Omdat het steeds uitverkocht ging. En voor het gemak zeg je elk jaar weer ‘doe maar vijf procent of tien procent omhoog’. Op een gegeven moment dachten we niet eens meer in procenten maar zeiden we, ‘doe maar vijf euro erbij’. Maar dat zie je nu overal. In de kledingbranche is er een zware inflatiecorrectie gaande. De horeca heeft hem al gehad en wij moeten hem ook toepassen. Op dat punt zijn wij ook gewoon een vak en een branche. Als het allemaal maar uitverkocht gaat dan denk je ‘doe maar vijf euro erbij’. Daar ben ik eerlijk in.”
Jor (dancelinx.com): Waarom heeft zo’n toonaangevend groot bedrijf als ID&T, marktleider in de dancescene in Nederland, op een bepaald punt niet gezegd tegen de DJ’s die zulke asociale bedragen vroegen voor hun optreden; "hier doen wij niet aan mee"?
“Angst. Angst voor de concurrent. Met Innercity hebben we weer dingen meegemaakt met sommige DJ’s, dat pikken we gewoon niet meer. Met die 5-sterren DJ’s… ik snap het nu wel hoor. Ik reis zelf ook best veel en ik snap dat als je tweehonderd keer per jaar draait, vliegtuig in, vliegtuig uit, dan wil je in een hotel zitten waar het gewoon geregeld is. Waar je roomservice hebt, waar het lekker voelt, want je hebt een paar uur rust dan. Alleen hebben we voor dit feest gezegd, het 5-sterren hotel is het Sheraton bij Schiphol. Daar hebben we een goede overeenkomst mee. 99 van de honderd DJ’s vinden dat prima, ook de toppers. En dan zit er één topper bij, Morillo, ik ga het gewoon zeggen ook, die moet persé koste wat het kost in het Blakes (5-sterren hotel op de Keizersgracht, red) slapen. Wat doe je dan als organisatie? Ik ben zo’n type dat dan zegt ‘steek hem maar in je reet, dan kom je maar niet!’ maar dan stel je gewoon mensen teleur die een kaartje hebben gehaald voor een feest en voor hem komen. Maar het is ‘not done’ wat hij deed daar. Koste wat het kost moest hij in het Blakes zitten. Dan denk ik ‘waar slaat dat op?’ Dat doen we dan gewoon niet meer. Wat die gages voor de DJ’s betreft, het is een vraag- en aanbod spel. Maar we moeten zeker weer teruggaan naar de kern en dat is de muziek. Ik vind dat Tiësto het echt waard is. Laatst in het Gelredome, de mensen kwamen ook écht voor hem en zijn muziek. Daar is Tiësto zelf ook de mist mee ingegaan. Door een diepe set te gaan draaien terwijl de mensen voor ‘Love comes again’ kwamen. De mensen willen liedjes. Het zal altijd een eeuwige strijd blijven tussen vraag en aanbod. Eeuwig. Ik maak het nu al twaalf jaar mee. Een DJ wordt populair, wij boeken hem. Omdat wij hem boeken wordt hij nog populairder, soms ook in de wereld. Dan gaan we weer buigen en dan krijg je een opwaartse prijs. En dan heb je ook nog je concurrenten in Nederland. Rocco (Veenboer, organisator Awakenings, red) heeft dat goed gedaan. Die heeft gewoon gezegd ‘dit betaal ik!’ Dan maar geen Cox of Vath en daar heb ik zeker respect voor. Wij hebben met z’n allen al die jongens ook wel enorm op lopen hemelen en omhoog zitten schrijven. Er is nooit iemand naar hen toegekomen, ook ik niet, die heeft gezegd ‘en nu is het over’. Ik heb wel eens gezegd in een interview dat ik een fee belachelijk vond, wat deed UDC vervolgens? Meteen dat interview doorfaxen naar het management van Carl Cox. Krijg ik een boze Carl Cox aan de lijn die zegt ‘waar slaat dat nu op dat je zegt…?’ Dat soort problemen zijn er geweest. Maar de vraagsteller heeft gelijk. Op een gegeven moment moet je zeggen ‘dit is het’. Maar stel nou dat ik Roger Sanchez zou boeken op een dinsdagavond en ik zet hem in Escape neer. Dan wordt het druk en dus is die DJ geld waard. Dat is de maatstaf die je moet hanteren. Maar de DJ’s moeten wel inzien dat ze voor de kleinere feesten omlaag moeten. Als ik op Mystery Land vijftigduizend bezoekers heb vind ik het niet erg om wat meer te geven, maar dan moet ik het ook een keer terugkijken. Van heel veel DJ’s hebben we dat respect niet teruggekregen. Van sommige wel, toen we met Innercity Keulen moesten bezuinigen zei Sven Vath ‘doe maar de helft’. Dan ben je cool. Maar je bent niet cool als je weet dat er bezuinigd moet worden en je perse een duur 5-sterren hotel wilt. Dan denk je niet mee.”
Diven (clubcharts.nl): De diverse feesten afgelopen jaar kosten veelal zo tussen de 40 en 60 euro. Plotseling worden de prijzen van Innercity en Thunderdome gehalveerd. Hoe kan het zo zijn dat er zoveel geld bespaard kan worden zonder achteruitgang in kwaliteit van het desbetreffende feest? Of is er voorheen zoveel winst gemaakt per verkocht kaartje?
“Dat vind ik een goede vraag. Alleen het halveren hebben we in het kader van Innercity gedaan als een joke. Quitte of dubbel. Las Vegas. Gokken. We kregen toen heel veel mailtjes waarin stond ‘jij bent lekker, al mijn vrienden gaan naar Innercity en met Thunderdome doe je niets!’ Dus met Thunderdome hebben we hem ook gedaan. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat we die actie uiteindelijk hebben gedaan omdat het minder loopt. Je doet hem niet omdat het fantastisch loopt. Met Thunderdome verlies je geld en met Innercity verlies je geld, maar met ID&T hebben we het beste jaar ooit gehad. Als je alles in het begin van het jaar uitverkoopt kan je dit soort dingen doen. Ik heb wel iets bezuinigd op bepaalde dingen. Dat hebben mensen hopelijk niet gemerkt. In plaats van tachtig Braziliaanse danseressen vorig jaar waren er nu veertig Las Vegas showgirls. Ik had nog leuke ideeën om de gangen te decoreren. Dat zijn dingen die door bezuinigingen eruit vallen. Maar we konden dit doen omdat we een goed jaar gehad hebben. We kunnen in het vervolg een kaartje Innercity wel 25 euro maken, maar dan krijg je een heel ander feest. Dan krijg je het zoals het tien jaar geleden met The Final Exam was. Dan gaan we gewoon weer naar raves. Hekken, klein podium, geen decor. Irfan (van Ewijk, I in ID&T, red) had het idee om inderdaad een unit op te zetten om weer zulke feesten te gaan geven. Ik voel daar niet zoveel voor. Ik vind dat die tijd is geweest. De RAI is al niet de meest gezellige hal, laten we dat daar dan wel van proberen te maken. Maar het kaartje Innercity gaat volgend jaar wel drastisch zakken. Het is wel een heel moeilijk ‘ding’ hoor. Ik heb aangekondigd dat we gemiddeld tien procent zouden zakken. Voor Mystery Land zitten we nu in discussie, voor Sensation gaan we niet zakken. Er moet één feest over-the-top zijn. Er is ergens een psychologische grens hebben we gemerkt. Ik kan het wel nog luxer maken en mooier maar het houdt ergens op. Op feesten als Mystery Land en Innercity staan gewoon zestien lasers op een hoofdpodium, dan ga je naar Thunderdome waar twee hele grote stonden die goed geprogrammeerd waren met twee spiegels en het effect was bijna net zo mooi. Dan ga ik als professional zelfs denken, ‘hey Dunc, ben jij ook niet doorgeslagen nu?’ Daar zitten we nu middenin, zonder dat ik vind dat de kwaliteit naar beneden moet, maar zestien lasers op een hoofdpodium?”
Sohus (clubcharts.nl): Waarom blijft ID&T volhouden aan het urban concept waarvan is gebleken dat het a: geen succes is en b: voor problemen zorgt op dance feesten (Innercity)?
“Geen succes ben ik het niet mee eens. Wat is de maatstaf voor succes? De Heineken Music Hall uitverkocht met vijfduizend mensen. Dat vind ik echt veel. Mystery Land was minder, maar daar was niet goed geprogrammeerd. Innercity, fantastisch! Alleen vragen we ons inderdaad nu af of we urban wel in de dance moeten willen integreren. Daar zit ik wel mee. We gaan zeker door met urban. Ik vind dat op een festival als Mystery Land waar zeventien gebieden zijn dat we dat er beslist tussen moeten zetten. Innercity moet ik me afvragen of we dat willen. Je merkt inderdaad dat urban echt anders is dan dance. Qua drank, drugsgebruik, houding, agressiever zijn ze. Als je op een dancefeest per ongeluk tegen iemand aanloopt zeg je ‘sorry’, bij urban is het bijna ‘wat moet je?’ Maar dat is hun cultuur. Ikzelf vind het te gek om culturen te mengen en dat ik nu aan de basis kan staan dat wij jongeren met elkaar op een feest kunnen, ja het is een kutwoord nu, verbroederen. Het is wel wat gaande is. Ik was echt trots op Ambassador, waar we wel vijftienduizend kaarten in het land hebben gelegd. Omdat die mensen ook echt niet wisten wat dat voor een fenomeen was? Ik kom daar en er staan twintigduizend mensen in de ArenA en ik denk ‘wauw, doen wij dit? Dit doet ID&T man!’
Terwijl toen ik 16 was en ik in Landsmeer woonde ze nog met een kruis en een witte cape negers in elkaar stonden te slaan. Dan ben ik daar trots op. Ik snap dat sommige mensen het vervelend vinden, ik wil ook niet iets door de strot van mensen duwen en ik vraag me dus wel af of we het nog gaan mengen, maar dat we doorgaan met urban feesten? Ja! En op de radio zal zeker vijftig procent dance blijven, maar daar hoor je absoluut ook urbanplaten want die klinken gewoon lekker overdag. We gaan weer terug in de tijd. Toen ik 16 was stond ik in de Zorba op Keith Sweat te dansen. We zijn nu bijna twintig jaar verder. Het is natuurlijk een heikel issue nu überhaupt in de maatschappij. Hoe sta ik tegenover een Marokkaan? Hoe sta ik tegenover uitgaan? Hoe sta ik tegenover urban, negers, blanken op één feest? Maar nogmaals, ik sta honderd procent achter doorgaan met urban en ik moet wel kijken of we nog urban doen volgend jaar op Innercity.”
Floornoiz (phono.nl): Nieuwe zenders moeten een eigen identiteit hebben anders hebben ze geen bestaansrecht. Voor programma’s geldt hetzelfde. Daarom is het RTL4 Nieuws anders dan het NOS Journaal. Waarom moet ID&T Radio verschuiven in de richting van Radio 538, terwijl het ijzersterke punt van ID&T Radio juist de mixshows zijn, gehost door Nederlandse top-DJ’s?
“Ik vind het wel grappig want wat 538 kennelijk heel goed doet is een marketingtrucje. Mensen laten denken dat het echt nog een jongerenzender is, terwijl Edwin Evers in de ochtend af en toe nog Toto draait… Toto! We zijn wel wezenlijk anders dan 538! Wij draaien alleen dance, urban en pop. We draaien geen Volumia, we draaien geen Borsato, geen Toto, we draaien echt veel dingen niet. We hebben de Top 40 bekeken en daarvan zal meer dan de helft in wat voor een versie dan ook überhaupt nooit op ons station te horen zijn. Het zijn gewoon de Britney Spears, Natasha Bedingfield en Anastacia platen waardoor je zou denken dat we hetzelfde doen. Nou, dat is dan misschien even een plaat waarvan je dan als danceliefhebber zou kunnen denken ‘even de oren dicht, er komen straks wel weer drie of vier goede platen’. Zo werkt elk station. Je kunt niet een station maken met alleen maar dance. Ik heb het geprobeerd met ID&T Radio, overdag hadden we een luisterdichtheid van 0.1, 0.2, 0.3%. Niet eens 1 procent, nee 0. Dus waar is dan al die dance? Er hebben driehonderdvijftigduizend mensen naar ons station geluisterd, dat is veel en ik denk dat dit ook het dancepubliek is in Nederland. Maar ik heb een miljoen luisteraars nodig om commercieel een succes te zijn. Mijn visie is dat tien procent van de luisteraars zal afhaken, maar dat negentig procent zal zeggen ‘ik vind het zo eigenlijk ook wel lekker’. We zijn in een andere tijd beland. Je moet dancefeesten niet gaan verwarren met dancemuziek en het luisteren naar de radio of het kopen van de CD’s. Het zijn allemaal andere dingen. Ik dacht ook ‘en nu gaan we dance naar the next level tillen’ en dat we van die driehonderdvijftigduizend danceliefhebbers er zeshonderdduizend zouden maken… nee, helaas.”
M. Seimen (mail): Ik ben lid geworden door naar Sensation te gaan en me te registreren, maar hoe kan het dat ID&T Magazine alleen nog maar schrijft over DJ’s en feesten die bij een klein publiek bekend zijn? En over dingen die mij als Sensation bezoeker helemaal niet interesseren, zoals bezoek aan schoonheidssalons.
“Het blad moet een lifestyle magazine zijn. Het gaat Release heten, geen ID&T meer. Bij het magazine is dezelfde fout gemaakt als met het radiostation en dat is het denken vanuit ID&T. Ik kan niet vanuit ID&T iets maken en dan denken dat iedereen het snapt. ID&T doet Thunderdome, doet Trance Energy, doet Cineac, doet Bloomingdale en iedereen kijkt op een andere manier naar ID&T. Iemand die naar Sensation White gaat en van Armin van Buuren houdt wil het liefste daarover lezen. Je kunt niet een blad maken waar Promo, Armin en Morillo in staan. Dus daar gaan we mee stoppen. Release, dat gaat het worden en daar hou je van of daar hou je niet van. We gaan ook stoppen met de Sensation actie.”
Lari (phono.nl): Jullie zijn je op een breder publiek gaan richten. ID&T probeert jongeren aan te spreken met N-Joy. Cineac richt zich op een ouder publiek. Daarnaast met 4N en Luxurush worden ook de Urbanliefhebbers bedient. En nu wordt er met ID&T Radio geprobeerd een 538 doelgroep te bereiken. Denk je niet dat ID&T daarmee te ver van iedereen en dan met name de danceliefhebber af is gaan staan? Het gevoel dat jullie jaren geleden opriepen van ‘wij tegen de rest’ is volledig verdwenen. Vind je dat niet jammer?
“Nee, ik vind dat een heel normale groei. En dat ‘wij tegen de rest’ heb ik absoluut met 538 nu met het radiostation. Zij hebben twaalf procent marktaandeel, ik heb 0.4 dus ik heb nog wel een strijd te gaan. Dat is echt een uitdaging. Met dancefeesten wil ik helemaal geen uitdaging meer aangaan en wil ik geen strijd meer. Marktleider? Ik wil gewoon goede feesten geven. Over sommige dingen heb ik te makkelijk nagedacht. Pleasuredome? Dat doen we wel even in het Gelredome. Dat is naïef, gewoon echt naïef. Ook wij worden dan afgestraft. N-Joy, daar geloven we echt in. Het voorbeeld van radio is N-Joy. Ik zie als ondernemer, maar ook gewoon als persoon, dat er een heleboel mensen zijn van 18 tot 20 jaar die dance leuk vinden, maar ze zien het niet meer als hun hele leven. Zoals wij dat wel heel lang hebben gehad, zoals ik ook jarenlang heb gehad. Ik heb vijf jaar lang alleen maar middenin de hardcore gezeten. En toen kwam Innercity en was het alleen maar dat. En nu ben ik 33 en sta ik er niet meer middenin. Dat is wel grappig want dan kan je het beter objectief beoordelen. Alleen N-Joy vorig jaar was wel een ratjetoe, we hebben het niet goed voorbereid, we kregen de vergunning pas laat. Dit jaar zitten er vier mensen fulltime op en ik geloof daarin dat we echt iets kunnen betekenen. Ik baalde als een stekker van Thunderdome dit jaar. Topfeest achteraf, maar het was gewoon niet met passie in elkaar gezet. En datzelfde geldt voor Innercity. Niet met passie, niet met de volle honderd procent dedication neergezet. Dat is gewoon niet goed. Het was arrogantie misschien. Mijn persoonlijke uitdaging is nog steeds dat wat we doen goed moet zijn. Ik baal als een stekker als ik hoor dat de biefstuk niet goed is in Cineac en ik baal echt als een stekker van die gang bij Innercity. Daar baal ik van, alleen het moet niet meer mijn persoonlijke inspiratie zijn om Innercity of Sensation of Convertible te doen. Daar moet ik mensen voor vinden die daar helemaal voor honderd procent voor gaan. Dat is mijn kunst. Een nieuwe clubavond beginnen in Escape, krijg ik daar nog een kick van? Ja! Ik denk dat wij als ID&T eraan toe zijn om ook een heleboel kleinere clubdingetjes te doen. Alleen ik moet zorgen dat ik mensen vind om me heen die met passie hun baan kunnen doen en er echt voor willen gaan. Er werken bij ID&T vijftig mensen, met horeca erbij honderdtwintig. Aan mij als Duncan Stutterheim de taak om die mensen het gevoel te geven dat ze hun ei kwijt kunnen. Bij ons is uitgaan hetgeen waar het over gaat. Ik moet mensen vinden die het helemaal te gek vinden en daar hun werk van willen maken. Bij Thunderdome hadden we op dat moment niet iemand die daar helemaal voor ging. Dat is gewoon slecht. ID&T is doorgegroeid en groot geworden. Je kunt het vergelijken met Metallica. Die waren klein en hadden fanatieke fans. Maar ze kregen succes en werden groot en werden mainstream. Als fan van het eerste uur kan je dan denken ‘te gek!’ maar moet je je identiteit eraan ontlenen? We deden ons ding en we gaven feesten. We hebben altijd ons eigen persoonlijke gevoel daarin gevolgd. Met ‘fuck it all’ bedoel ik niet zozeer ‘wij tegen de rest’ maar meer dat je niet alleen maar werkt maar dat je goed omgaat met je vrije tijd. Ik hoop met ID&T daar een belangrijke rol in te spelen. Dat je bij ons los kunt gaan, dat je bij ons kunt ‘releasen’, dat je bij ons denkt ‘ja!’. Daar gaat het uitgaan ook voor een belangrijk deel over. Dat je weg wil. Eruit. Dat bedoelen we met ‘fuck it all’. Ik persoonlijk heb het ‘wij tegen de rest’ nooit echt gehad. In de hardcoretijd waren we natuurlijk wel zo. ‘Fuck it’… tegen de gemeente, tegen de kerk. Als ik erop terugkijk denderde het toen maar door. We stonden toen niet stil om rustig na te denken over wat we precies wilden.”
Jitske (dancelinx.com): Waar haal jij na al die jaren nog je motivatie vandaan om mooie feesten neer te zetten in een wereld vol mensen die denken dat ze het beter weten en altijd wat te zeiken hebben? Wat zijn de momenten waarop je denkt: hier doe ik het voor, ik wil nog heel wat jaren doorgaan?
“Laat ik voorop stellen dat ik nog een jaar of vijf ID&T wil doen. Dan heb ik er twintig jaar met pilletjes en biertjes en drank en nachtelijke uren opzitten en denk ik dat ik mijn ‘nachtfakkel’ moet overdragen. Je moet het wel in tweeën splitsen. We zijn een mediabedrijf en een evenementenbedrijf en deze vraag heeft voornamelijk betrekking op de feesten natuurlijk. Waar haal ik nog de kick vandaan? Op Sensation sta ik zelf nog steeds de megamix te doen en dat blijf ik doen. Innercity, uiteindelijk loop ik weer met twee biertjes in mijn hand bij Sanchez en dan ga ik naar de urban en dan sta ik bij Marco V en zie ik de Q-zaal en Expornstar. Daar haal ik de meeste inspiratie uit. Ik ga naar mijn eigen feesten alsof ik een bezoeker ben en als ik dan thuiskom dan merk ik dat die feesten eigenlijk toch wel heel erg ver boven de rest van wat ik in het dagelijks leven doe staan. De club? Leuk, daar ga ik dan even langs, maar Mystery Land dit jaar met zo’n heuvel van Q om te zien en Per die in zo’n loods staat. Ik denk dat ik daarvoor doe. En gelukkig maar. Thunderdome ben ik wel ontgroeid merk ik. Daar sta ik niet meer ’s ochtends om zeven uur nog tussen het publiek. Op Innercity, Sensation, Convertible, sta ik vooraan. Net als op Mystery Land bij de Q-stage. Maar een van de mooiste bijzondere momenten afgelopen jaar was op Thunderdome. Daar sta je dan met een biertje in je hand in de zaal en compleet spontaan was daar een aanstekermoment en hield iedereen zijn aansteker in de lucht. Ik merk dat de hardcore veranderd is. Het is niet meer zo’n monotone trein, er zitten weer melodieën in en breaks, en dat vind ik dan wel leuk. Dat is dan mijn vak, de herkenning van ‘hardcore heeft eindelijk weer een ontwikkeling doorgemaakt. Eindelijk!’ En dat is ook één van de redenen waarom we met hardcore gestopt zijn destijds. Omdat er geen evolutie meer inzat. En ik ben geen artiest, ik ben geen producer of DJ. Al die DJ’s waren op de automatische piloot beland, allemaal! Wie was ik dan nog? Wat moest ik organiseren? Bijeenkomsten waarop iedereen met zijn rechterhand omhoog stond en er veel vechten was? Toen dachten we echt ‘Jezus, het moet wel leuk blijven!’ Bij deze Thunderdome dit jaar merkte ik wel dat er een evolutie is gekomen. Er zijn nieuwe artiesten gekomen. En dan vind ik het ook belangrijk dat we met Thunderdome doorgaan. Maar dan wel met de juiste mensen en de juiste passie ervoor. Waarbij ik Irfan (verantwoordelijk voor Thunderdome binnen ID&T, red) niet onderuit wil halen want Irfan zit nu op Internationaal en heeft te weinig tijd gehad, maar hij wil Thunderdome absoluut blijven coördineren. Wij hebben de fout gemaakt om weer te denken dat we het even zouden doen. Er moet iemand komen van een jaar of 23, die zoeken we trouwens dus bij deze ‘gezocht!’, die mij kan vertellen wie we moeten hebben en hoe het eruit moet zien. Wij zijn zelf wel in staat om te herkennen of het iets is. Als je er zelf geen verstand meer van hebt heb je mensen nodig die zeggen ‘die is te gek!’ en dat zoeken we dan ook.”
Ellis (superfeesten.tv): Is er nog iets wat je graag wilt bereiken?
“Het radiostation is voor mij heel belangrijk. En ik wil Sensation internationaal op de kaart zetten, en niet alleen in België en Duitsland. Dat zijn de twee zakelijke ijkpunten voor mij persoonlijk. Als bedrijf vind ik het een uitdaging dat Sensation een houdbaar iets wordt voor tien, twintig jaar. En dat we elk jaar weer een show kunnen neerzetten waarvan men zegt ‘wauw!’ Dat je op een gegeven moment denkt ‘nou, ik ga dit jaar niet meer’ en dat je dan achteraf hoort dat je echt iets gemist hebt en er spijt van hebt. Ik vergelijk Sensation ook heel erg met Cirque du Soleil. En Mystery Land waar elk jaar weer nieuwe dingen gebracht moeten worden zodat het spannend blijft. Net zoals Pinkpop elk jaar weer nieuwe bandjes brengt moet Mystery Land ook vernieuwing brengen. Ik heb geen uitdaging om nu nog een stadionconcert te doen. N-Joy vind ik heel belangrijk omdat we daarmee toch laten zien dat er een festival mogelijk moet zijn met meerdere stijlen, opener. Het is nu nog echt dance of rock.”
Richard (superfeesten.tv): Wat heeft er in de afgelopen tien jaar dat je bezig bent met dance je het meeste beziggehouden? Wat heeft de meeste indruk op jou gemaakt?
“Het altijd maar weer toeleven naar iets. Het is een heel raar gevoel als je dan een maand of twee even helemaal niets hebt. Dat is nu wel verdwenen want we hebben nu altijd wel iets, maar dat hield me wel bezig. Steeds de vraag ‘wat nu?’ en dat je dan daar weer naartoe leeft en daarna weer naar iets anders. Wat de meeste indruk heeft gemaakt is Thunderdome Antwerpen met al die bussen. En het meemaken van de eerste overleden bezoeker op je feest. Hoewel dat in een top vijf van indrukwekkende gebeurtenissen op vijf zou staan. Ik vind dat de eerste keer Sensation daarin thuishoort. Ik wil altijd nieuw, nieuw, nieuw. Of het nu Mystery Land op Ruigoord was, of de opening van Cineac, of Bloomingdale dat af is, dat soort dingen zal ik nooit meer vergeten. Ik denk over tien jaar dat ik na zou moeten denken als je zegt Mystery Land 2006. Terwijl je Ruigoord nooit meer vergeet, de omschakeling naar een dagfestival.”
Reakie (phono.nl): Hoe kijk je terug op de afgelopen jaren? Heb je daarin beslissingen genomen waarvan je achteraf zegt: ‘dat heb ik verkeerd ingeschat’ of ‘dat had ik beter niet kunnen doen’? En wat is iets waar je nu echt trots op bent dat je dat hebt mogen doen/maken?
“Waar ik echt trots op ben is het boek. Omdat het boek een goede weerspiegeling geeft van wat we gedaan hebben. Er komt nog een deel 2 en in die twee bij elkaar heb ik al een selectie gemaakt van mijn hoogtepunten. Waar ik spijt van heb is om het radiostation en het blad allemaal ID&T noemen. Dat merk ik nu, door gewoon maar te denken dat als ik het zo zie, iedereen het zo moet zien, terwijl iemand die naar Thunderdome gaat ID&T heel anders ziet dan een bezoeker van Convertible. Dat vind ik wel een hele grote misvatting van mezelf. Naar het publiek toe zijn er niet zo heel veel dingen eigenlijk. J
